- imbuo
- imbŭo ( inb- ), ŭi, ūtum, 3, v. a. [in- and root biv-; cf. bibo, and Gr. pinô], to wet, moisten, dip, tinge, touch, etc. (class.; cf.: inficio, infusco).I.Lit.:II.
liquoribus lanam,
Col. 9, 14, 15: tapetes, quos concha purpura imbuens venenavit, Cn. Matius ap. Gell. 20, 9, 3:cados amurca,
Plin. 15, 8, 8, § 33:guttura lacte,
Ov. Ib. 131:imbuti sanguine gladii legionum vel madefacti potius,
wet, or rather dripping with blood, Cic. Phil. 14, 3, 6:sanguis novus imbuit arma,
Verg. A. 7, 554:sanguine manus,
Vell. 2, 20, 1:vestis imbuta sanguine,
Ov. M. 9, 153:munus tabo imbutum,
Hor. Epod. 5, 65:tela imbuta veneno,
Ov. Tr. 4, 1, 77:oscula, quae Venus Quinta parte sui nectaris imbuit,
Hor. C. 1, 13, 16:odore imbuta Testa,
id. Ep. 1, 2, 69.—With Gr. acc.:alium quae sunt inbuta colorem,
Lucr. 2, 734 Munro.—Trop.A.In gen., to fill, tinge, stain, taint, infect, imbue, imbrue with any thing (esp. freq. in part. perf. ): morte manus, Att. ap. Non. 521, 8; cf.:(β).gladium scelere,
Cic. Phil. 5, 7, 20:talibus promissis aures militum,
Curt. 4, 10, 17:militum sanguine manus,
id. 3, 8, 5.—In part. perf.:B.aliqua humanitate imbuti,
Varr. R. R. 1, 17, 4; cf.:religione imbuti,
Cic. Div. 1, 42, 93:imbutus admiratione,
Liv. 21, 39, 7:legiones favore Othonis,
Tac. H. 2, 85:miles longo Caesarum sacramento,
id. ib. 1, 5:imbuti et infecti Romanis delenimentis,
Liv. 40, 11, 3:imbutus alicujus consiliis,
id. 42, 26, 8:hac ille crudelitate imbutus,
Cic. Phil. 3, 3, 4:superstitione,
id. Fin. 1, 18, 60:sociale bellum macula sceleris imbutum,
id. Font. 14, 31:colonorum caede imbutis armis,
Liv. 4, 31, 7:imbutae caede manus,
Ov. A. A. 2, 714:imbutae praeda manus,
Tac. A. 1, 36.—In partic.1.To inspire or impress early, to accustom, inure, initiate, instruct, imbue:2.his ego de artibus gratiam facio, ne colas, ne inbuas eis tuom ingenium,
Plaut. Trin. 2, 2, 17:quibus ille studiis ab ineunte aetate se imbuerat,
Cic. Deiot. 10, 28; cf.:animum tenerum opinionibus,
id. Att. 14, 13, B, 4:variis erroribus,
id. Tusc. 3, 1, 2:adulescentuli castrensibus stipendiis imbuebantur,
Plin. Ep. 8, 14, 5:liberaliter educatos servilibus vitiis imbuisse,
Liv. 26, 2, 11:nemo est tam immanis, cujus mentem non imbuerit deorum opinio,
Cic. Tusc. 1, 13, 30; cf.:ea pietate omnium pectora imbuerat, ut, etc.,
Liv. 1, 21, 1:inter novitatem successoris, quae noscendis prius quam agendis rebus inbuenda sit,
id. 41, 15, 8:imbuendis sociis ad officia legum,
Tac. A. 12, 32:nec quicquam prius imbuuntur quam contemnere deos,
id. H. 5, 5:qui honestis sermonibus aures imperatoris imbuant,
id. ib. 4, 7; id. Or. 29; 31:optume cum domito juvencus imbuitur,
is trained to labor, Plin. 8, 45, 70, § 180.—To do any thing for the first time, explore, essay, set the example ( poet. ):3.illa rudem cursu prima imbuit Amphitriten,
was the first to navigate, Cat. 64, 11:terras vomere,
to plough first, Ov. Tr. 3, 11, 52; Val. Fl. 1, 69:phialam nectare,
to fill first, Mart. 8, 51, 17: bellum sanguine, to initiate, i. e. to begin, Verg. A. 7, 542; cf. ib. 554:juvenem primo Hymenaeo (conjux),
Sil. 3, 65:imbuis exemplum primae tu, Romule, palmae,
begin, set the example, Prop. 4 (5), 10, 5:opus,
Ov. A. A. 1, 654.—Esp. in part. perf., somewhat instructed, imbued, initiated, trained:nos ita a majoribus instituti atque imbuti sumus, ut. etc.,
Cic. Phil. 10, 10, 20; cf.:et doctrina liberaliter institutus et aliquo jam imbutus usu,
id. de Or. 2, 39, 162:parentum praeceptis imbuti,
id. Off. 1, 32, 118: imbutus rudimentis militiae, Vell. 2, 129, 2; cf.:imbutum jam a juventa certaminibus plebeiis,
Liv. 5, 2, 13:cognitiones verborum, quibus imbuti sumus,
Cic. Fin. 2, 5, 16:dialecticis imbutus,
id. Tusc. 1, 7, 14; cf.:litteris saltem leviter imbutus,
Quint. 1, 2, 16:quasi non perfectum litteris sed imbutum,
Suet. Gramm. 4:(verna) Litterulis Graecis imbutus,
Hor. Ep. 2, 2, 7:ad quam (legem) non docti, sed facti, non instituti, sed imbuti sumus,
Cic. Mil. 4, 10;so opp. instructus: elementis studiorum etsi non instructus, at certe imbutus,
Tac. Or. 19.— Poet.:aurea pavonum ridenti imbuta lepore saecla,
endued, Lucr. 2, 502 Munro (dub.; v. Lachm. Lucr. 2, p. 102).
Lewis & Short Latin Dictionary, 1879. - Revised, Enlarged, and in Great Part Rewritten. Charlton T. Lewis, Ph.D. and Charles Short. 2011.